Dziewczynka przypomniała sobie, że tajemnicza postać wręczyła jej swój pamiętnik. Nieznajomy nie potrafił się komunikować, dlatego liczył, że w ten sposób Sara pozna jego uczucia. Dziewczynka zaczęła przeszukiwać szpitalną szafkę, by po chwili wydobyć z niej gruby, skórzany notes- pamiętnik. Zaintrygowana Sara otwarła go i zaczęła czytać:
29.11.1764 Mroczny Las
To już kolejny dzień mojej samotności. Czuję się jakbym był sam na tej planecie. Wszystko wokół jest takie zimne, niedostępne..........jedynego ciepła dostarcza mi mój ulubiony wełniany sweter. Chciałbym, żeby wróciła..........ona była jedynym blaskiem w moim życiu. Zniknęła, a ja nawet nie wiem, w którym kierunku mam podążać. Kiedyś byłem normalnym człowiekiem. Uwielbiałem rozmowy, zabawy. Wtedy poznałem ją- stała na moście z bukietem kwiatów. Pamiętam, jak opowiedziała mi swoją historię, gdy więziona była w ciemnej wieży, z której udało jej się uciec. Uwielbiała kwiaty i potrafiła nimi czarować. Sprawiła nawet, że pośrodku mojej chaty urósł wyjątkowy i przepiękny kwiat- to był kwiat naszej miłości. Kochałem ją tak bardzo, a jednak nie dostrzegłem, że się czegoś boi. Pewnego dnia po prostu zniknęła, nie pozostawiając po sobie żadnego śladu. Mimo to wierzyłem, że nie odeszła bez powodu. Po latach poszukiwań zorientowałem się, że kwiat naszej miłości z każdym dniem więdnie coraz bardziej. Mimo wszystko wierzyłem, że pojawi się KTOŚ, kto pomoże mi odnaleźć ukochaną.
Sara zamknęła pamiętnik.
- Chyba wiem, co mam zrobić- szepnęła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz