Drogi Pamiętniku,
most, przy którym się znaleźliśmy, był zawieszony pomiędzy dwoma skałami. Wiesz jak nikt inny, że jestem osobą nader bojaźliwą. Bardzo boję się śliskich gadów, żuków, pająków, a największą moją fobią jest właśnie lęk wysokości. Jedna z odważnych Indianek, moja nowa przyjaciółka z wędrówki, namówiła mnie jednak, bym przeszła przez ten most. Udało się! Od tej pory postanowiłam już nie bać się wysokości. Przechodząc przez most, dokonałam ciekawego odkrycia. Na jednej z lin dostrzegłam zawieszony dziwny przedmiot.
Okazało się, że to jest mapa złożona z pięciu części jak puzzle. Zaproponowałam wodzowi, żebyśmy poszli dalej zgodnie z mapą. Tym razem Pogromca Świtu zgodził się z moją propozycją.
Po drodze spotkaliśmy badacza z Australii. Nosił okulary i był bardzo wesoły. Miał na imię Vėjas, co z litewskiego oznacza wiatr. Jego przodkowie zawędrowali do Australii z Litwy. O kraju swoich przodków wiedział niewiele, ale był świetnym znawcą żółwi. Vėjas nie był sam. Miał też swoją grupkę złożoną z dwóch badaczy i trzech ekspertów dżungli. Gdy wytłumaczyliśmy im, jaki jest cel naszej wędrówki, zaproponowali nam swoją pomoc. Ruszyliśmy dalej razem.
Zbliżał się wieczór, więc zatrzymaliśmy się, by przygotować miejsce na nocleg. Ustaliliśmy, że nasza grupa będzie odpowiedzialna za ognisko, a grupa Vėjasa za kolację. Kolacja była naprawdę pyszna. Danie było podane w jednej misie, ale składało się z ryżu, mięsa dzika i dziwnych warzyw, których nie mogłam rozpoznać, smakowały jednak wyśmienicie. Popijaliśmy to wszystko sokiem kokosowym z wielkich złotych pucharów.
Kończyło się drewno, więc dwóch wodzów udało się do lasu z wielką siekierą. Niedługo po tym usłyszeliśmy ich wołania. Zerwaliśmy się ze swoich miejsc i pobiegliśmy w stronę, skąd rozlegały się głosy. Za chwilę stanęliśmy przed ogromną bramą chińską. Długo nie zastanawiając się, nie myśląc o mogącym grozić nam niebezpieczeństwie, weszliśmy do środka i znaleźliśmy się na dziedzińcu ogromnej świątyni ozdobionej pięknymi malowidłami.
most, przy którym się znaleźliśmy, był zawieszony pomiędzy dwoma skałami. Wiesz jak nikt inny, że jestem osobą nader bojaźliwą. Bardzo boję się śliskich gadów, żuków, pająków, a największą moją fobią jest właśnie lęk wysokości. Jedna z odważnych Indianek, moja nowa przyjaciółka z wędrówki, namówiła mnie jednak, bym przeszła przez ten most. Udało się! Od tej pory postanowiłam już nie bać się wysokości. Przechodząc przez most, dokonałam ciekawego odkrycia. Na jednej z lin dostrzegłam zawieszony dziwny przedmiot.
Okazało się, że to jest mapa złożona z pięciu części jak puzzle. Zaproponowałam wodzowi, żebyśmy poszli dalej zgodnie z mapą. Tym razem Pogromca Świtu zgodził się z moją propozycją.
Po drodze spotkaliśmy badacza z Australii. Nosił okulary i był bardzo wesoły. Miał na imię Vėjas, co z litewskiego oznacza wiatr. Jego przodkowie zawędrowali do Australii z Litwy. O kraju swoich przodków wiedział niewiele, ale był świetnym znawcą żółwi. Vėjas nie był sam. Miał też swoją grupkę złożoną z dwóch badaczy i trzech ekspertów dżungli. Gdy wytłumaczyliśmy im, jaki jest cel naszej wędrówki, zaproponowali nam swoją pomoc. Ruszyliśmy dalej razem.
Zbliżał się wieczór, więc zatrzymaliśmy się, by przygotować miejsce na nocleg. Ustaliliśmy, że nasza grupa będzie odpowiedzialna za ognisko, a grupa Vėjasa za kolację. Kolacja była naprawdę pyszna. Danie było podane w jednej misie, ale składało się z ryżu, mięsa dzika i dziwnych warzyw, których nie mogłam rozpoznać, smakowały jednak wyśmienicie. Popijaliśmy to wszystko sokiem kokosowym z wielkich złotych pucharów.
Kończyło się drewno, więc dwóch wodzów udało się do lasu z wielką siekierą. Niedługo po tym usłyszeliśmy ich wołania. Zerwaliśmy się ze swoich miejsc i pobiegliśmy w stronę, skąd rozlegały się głosy. Za chwilę stanęliśmy przed ogromną bramą chińską. Długo nie zastanawiając się, nie myśląc o mogącym grozić nam niebezpieczeństwie, weszliśmy do środka i znaleźliśmy się na dziedzińcu ogromnej świątyni ozdobionej pięknymi malowidłami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz